Im więcej czasu spędzimy w trakcie przygód, a nasz zmysł powonienia będzie się stawał doskonalszy – w zapach awanturniczego życia wkrada się przykra woń zgnilizny nazywanej rutyną. W czasie sesji przestajemy wierzyć w sens całego przedsięwzięcia, na następną nie przychodzimy (znajomy lekarz wystawił lewe L4), koniec końców znajdujemy pracę, kobietę, a kości rytualnie palimy. Znasz skądś ten scenariusz? Albo możesz Drogi czytelniku poprzez analogię zrozumieć do czego dążę? Jeśli tak – wspaniale! Przejdźmy do właściwej części artykułu poświęconej smaczkom, poprawiającym radość z gry (część z tych porad w jakiś sposób można zaaplikować w życie realne – jednak redakcja nie ponosi odpowiedzialności prawnej za problemy z tym związane).